Барысы турында да кыскача

В Воинском мемориале Альметьевска есть памятник нашим землякам — Героям Советского Союза и приравненным к ним полным кавалерам ордена Славы. Они - Никита Токарликов, Мутык Ахмадуллин, Михаил Алаев, Гарафутдин Салахутдинов, Курбан Тимергалиев. Они стали образцом мужества, героизма и беззаветной любви к Родине для подрастающего поколения.Мы гордимся ими!

Памятник В.И. Ленину есть в каждом городе, этот памятник расположен в г. Альметьевск перед Татарским Государственным Драматическим Театром на улице Ленина.
Памятники В. И. Ленину — категория скульптурных произведений, ставших неотъемлемой частью советской традиции монументального искусства, один из символов Советской эпохи. Когда мы были у памятника, было темно и фотография получилась не четким, поэтому вставляю в пост фото из интернета.

Одним из самых значимых памятников города Альметьевска по праву считается Воинский мемориальный комплекс, открытый в 1975 году к 30-летию Победы в главном городском парке. В 2002 году мемориал тщательно реконструировали и обновили.Воинский мемориал — самый значимый памятник Альметьевска. Он представляет собой массивную каменную плиту, где вырезан портрет русского солдата. Лицо молодого мужчины преисполнено решительности, брови сурово сдвинуты, в руке он сжимает оружейный ствол.Памятник установлен на возвышенной площадке, у его подножия горит Вечный огонь.

Россиянең атказанган, Татарстанның халык артисты, төрки халыкларның "Нәүрүз" фестивале лауреаты, Р.Төхфәтуллин исемендәге бүләк иясе Камил Вәлиев ярты гасырлап Әлмәт татар дәүләт драма театрында уйный. Сәхнә - танылган актер өчен тормыш мәгънәсе. Ә аның тормыш сукмагы - 80 елны үз эченә алган ара.
Туймазы заводында эшләгәндә яшь егет татар яшьләреннән драмтүгәрәк оештырып җибәрә. Камил Вәлиевнең профессиональ театрга юлы шуннан башлана. Соңрак Уфада драма коллективлары җитәкчеләрен әзерләү буенча курслар, Минзәлә театры, Әлмәткә чакыру...
7 ел ул режиссер булып та эшләгән, бик күп спектакльләр куйган. Әлеге күргәзмәдә Камил абый уйнаган спектакльләрдән фотолар куелган. Бик оста артист икән Камил абый!

2008 нче елның 27 мартында Халыкара театр көнендә, Әлмәт татар дәүләт театрында төзекләндерелгән театр музее үзенең эшен башлап җибәргән.
Музей әлеге мәдәни учакның үткәндәге тарихи сәхифәләрен — 1944 елның мартыннан алып бүгенге көнгә кадәр эшчәнлеген чагылдыра. Әлмәт татар дәүләт театрының беренче җитәкчесе — Әсфан Галиев.
Театрга режиссер Гали Хөсәенов зур танылу алып килә. Әлеге шәхес дөнья һәм рус классиклары әсәрләрен куя, яшь авторлар белән эшли, зур талантлар тәрбияли. Аның куелышындагы “Анам кыры” (Ч.Айтматов), “Шәмсекамәр” (М.Әблиев), “Ай булмаса — йолдыз бар” (Т.Миңнуллин), “Без унике кыз идек” (А.Гыйләҗев) спектакльләре татар дөньясында зур яңалык буларак кабул ителә.
Әлеге музейда бу шәхесләргә зур урын бирелгән. Куелган спектакльләрнең афишалары, фотолар, программкалар шул хакта сөйли. Кадерле экспонатлар арасында Р.Ишморатның “Кайту” спектакле афишасы, беренче артистлар киеп уйнаган калфак һәм түбәтәй, Татарстанның атказанган артисты Б.Гатауллинның үзе ясаган чемоданы, шулай ук күп санлы фотоларның негативлары һәм пленкалары бар.
Театр тормышында якты эз калдырган башкаларның иҗат мизгелләрен чагылдыручы фотосурәтләр, диплом, газета мәкаләләре, альбомнар музейда киң урын алган. “Күренекле артистлар”, “Баш режиссерлар”, “Директорлар”, “Фестивальләр”, “Театр йөргән юллар” дигән бүлекләрдә дә театр тарихы белән танышырга мөмкин.

[
Әнием белән Әлмәт Драма театрының "Анам җыры" спектаклен карарга бардык. Аның авторы -Зөлфәт Хәким. Эчтәлеге бик үзенчәлекле. 3 яшендә Рахман әнисеннән аерылып кала, балалар йортында тәрбияләнә. 23 яшендә ул әнисен эзләп таба! Спектакльнең азагы бик күңелле тәмамланды шуңа бик сөендем. Артистлар шундый оста уйнадылар, спектакль азагында тамашачылар аягүрә басып кул чаптылар.

Әлфия Авзалова 1933 елның 15 гыйнварында ТАССРның Актаныш районы Актаныш авылында туган. Балачактан тулы ятимлек ачысын татый: әнисе, нәни Әлфиягә нибары 5 яшендә дөнья куя. Әтисе Бөек Ватан сугышында һәлак була. Кызчыкны әнисенең сеңлесе тәрбияли. Балачагы Бөек Ватан сугышы елларына туры килгәнлектән, мохтаҗлыкта үтә. Әлфия Авзалова үзе истәлекләрендә, ачлыктан үлмәс өчен, әбисе белән качып кына бодай урларга колхоз басуына йөргәннәре турында сөйләгән. Әбисе кызга малайлар чалбары киертеп, тезләре турысында бау белән бәйләп, чалбар балагына бодай сала торган булган. Өйгә кайтып җиткәнче, бодай ярмалары кызның тезләрен суеп бетерә торган булган.
Кечкенә чагыннан дәү әнисе Альфия җырларга өйрәткән, Альфия яратып җырлаган. Үзенең сәләтлеге ярдәмендә бик тиз күренекле була. 15 яшендә аны Татар дәүләт җыр һәм бию ансамбленә чакыралар. Аның бик сирәк очраша торган матур тавышы – тулы диапазон альты. Тавышы ярдәмендә ул бик тиз Татар дәүләт җыр һәм бию ансамбленең төп солисткасы була. Альфия Авзалова даны чәчәк аткан вакыты – ул 14 телдә җырлар башкарган концерты. Ансамбльдә эшләгән чакта ул һәрчак искиткәрлек авыр җырларны башкарды.
Әлфия Авзалова – “Татарстан Республикасы каршындагы казанышлары өчен” орден иясе. Ул 1962 елда ТАССР атказанган артисткасы, 1970 елда ТАССР халык артисткасы, 1983 елда РСФСРның атказанган артисткасы, 1992 елда Габдулла Тукай исемендәге Дәүләт премиясе, 1976 елда “Хезмәт Кызыл байрагы” ордены иясе була. 1960 елда аңа “Халыклар арасында татулыкны ныгытуда актив эшчәнлеге өчен” Тынычлыкны саклау советы комитетының Мактау грамотасы бирелә. 2008 елда “Татар эстрадасы легендасы” мактаулы исеменә лаек була. Җырчы һәм аның иҗаты турында 2010 елда Казанда “Моң патшабикәсе” документаль фильмы күрсәтелә.
Җырчы 84 яшендә 2017 нче елның 15 июнендә вафат була.

Актаныш районы мәдәният йорты Әлфия Авзалова исемен йөртә. Мәдәният йорты янына рәссам Халит Гайнетдинов ясаган стела да урнаштырылган.Актанышта 2019 елда оешкан Актаныш муниципаль драма һәм комедия театры, «Агыйдел» дәүләт җыр һәм бию ансамбле эшли. 1990 елда «Агыйдел» халык җыр һәм бию ансамбле Татарстанның Муса Җәлил премиясенә лаек дип табыла.Гомумән, Актанышлылыр җыр-моңга гашыйк булулары белән аерылып торалар.
Ни кызганыч, шимбә мәдәният йортының ял коне булу сәбәпле, бинаның эченә керә алмадык. Икенче тапкыр Актанышка кунакка килгәндә, керә алырбыз дип өметләнәм.

Актанышның бер ягыннан икенче ягына чыгу өчен матур басма салынган. Аңа "Актаныш басмалары" дип исем биргәннәр. Тирә-ягын бик матурлап ясаганнар. Биредә миңа бик ошады. Ял көннәрен, кичке ялларны күңелле итү максатыннан “Актаныш басмалары” скверында ял итү урыннары, спорт һәм балалар мәйданчыклары, фонтан эшли. Гаилә белән килергә, ял итәргә, күрешергә, аралашырга менә дигән мөмкинлек. Ялларыгыз күңелле үтсен!

Батыр якташыбызның чын исеме – Минаев Гатаулла Мирзаһит улы. 1919 елның 29 декабрендә хәзерге Татарстан Республикасы Актаныш районы Зөбәер авылында туа. Милләте – татар. Башлангыч мәктәпне тәмамлагач, гаиләләре белән Ленинград өлкәсенең Колпино шәһәренә күченәләр. Малай ятим кала. Шуннан соң исеме үзгәрү турында өч төрле мәгълүмат. Беренчесе – “...аны Орловлар гаиләсе үзенә алган.” . Икенчесе – “...шәһәрдә ятим малайга “Орленок” кушаматын тагалар” . Өченчесе – “... малай атлар карый, шунда Орленок кушаматлы ат була, озакламый үзен дә “Орленок” дип йөртә башлыйлар. Колпино шәһәрендә тимер-бетон заводына эшкә урнашкач, Николай Орлов булып китә.”

Сугышны армиядә каршылый. Киев тирәсендә чолганышта калып, әсирлеккә эләгә, лагерьдан берничә тапкыр кача. Якташыбыз ике тапкыр Ленин ордены һәм күп медальләр белән бүләкләнә. 1945 елның 2 маенда 25 яшьлек егеткә Советлар Союзы Герое исеме бирелү турындагы Карар чыга. 1982елда Ровно шәһәрендә җирләнә.