Минем дөньям

Набережная является очень популярным местом отдыха горожан и посещений туристов круглогодично и с утра до позднего вечера. На ней часто проводятся фестивали, выставки, творческие вечера, соревнования и другие массовые мероприятия.

Прогулочная зона включает в себя две дорожки для пешеходных прогулок (одна вдоль ограды берега, другая — под каркасом, соединяющим беседки и павильоны) и широкую полосу для катания на роликах, велосипедах, прокатных веломобилях и прочих средствах передвижения, по которой также курсируют закупленные в Италии автопоезда для детей в виде паровозика и вагончиков.

На набережной в павильонах и каскадных двух-трёхэтажных зданиях располагается множество разнообразных ресторанов, кафе, баров, а также размещены аттракционы (на суше и на воде), подсвечиваемые фонтаны, павильоны, беседки, скамейки, скульптуры и многочисленные прочие малые архитектурные формы. В начале набережной имеются спортивная площадка и пирс-причал.

Зимой на пешеходной дорожке под каркасом организуется один из самых длинных в России и Европе (почти километр в длину) подсвечиваемый в вечернее время бесплатный каток, для которого коньки можно взять напрокат или прийти со своим инвентарем. Также в начале набережной устраивается огромный «Зимний городок» с многочисленными подсвеченными сооружениями и скульптурами.

В Национальной художественной галерее «Хазинэ» ГМИИ РТ идёт выставки художника Юрия Павлова, мастера лаковой миниатюры.
Главной темой работ Юрия Владимировича стала культура Республики Татарстан. В своих изделиях он рисует быт и традиции родного края. Примером могут служить такие произведения, как «Сабантуй», «Танец», Сенокос. Интересна шкатулка «Легенды озера Кабан», где художник обращается к сюжетам татарского фольклора. Ханские сокровища, спрятанные на дне озера, волновали многих мастеров. Так, Юрий Владимирович дает свою интерпретацию легенды.
Пейзажи, как важная составляющая всех работ Юрия Владимировича, отличаются особой образностью. Различные формы – деревья с проработанными стволами, трава, листва и «каравашки», переплетаются и создают впечатление объемности и некоторой условности, что отсылает произведения художника к сказочным сюжетам.
На персональной выставке Юрия Владимировича Павлова представлена лаковая миниатюра, созданная в период с 2009 по 2022 года: различные шкатулки, пластины и каминные часы.

Якты, үзенэ жэлеп итеп тора торган картиналар курэсегез килэ икэн, сезгә Хэмит Латыповнын "Туган жирдэ" күргэзмэсенэ барырга киңәш итэм, дусларым! Кургэзмэдэ сез, картиналардан тыш, керамика хэм ачачтан эшлэнмэлэр курэ аласыз. Картиналар бик кызыклы, кеше портретлары авторга гына хас үзенчэлекле итеп ясалган, э киемнэре татар халкының милли бизэклэре белән бизэлгэн. Кайбер картиналар янында Хэмит Латыповнын үзе язган шигырьлэрендэ укырга мөмкин.
Мин Габдулла Тукай шигырьлэрен укырга яратам. Кургэзмэдэ яраткан шагыйремнен "Сак белән Сок" шигыренэ язылган Сак белән Сокны күру минем өчен бик кызыклы булды.

Елның Иң якты, иң җылы, иң бәхетле көне бүген! Бүген дөнья иң кадерле кешеләребезнең елмаюы белән яктыра! Галәмнең барлык телләрендә дә "әни" сүзе шундый ук наз белән, изге булып яңгырый,тормыш бүләк иткән олы йөрәкле кешеләребезгә тирән ихтирам хисен уята. Бу матур көн hәрберебез өчен әhәмиятле!

Бәйрәм белән, кадерле ӘНИЛӘРЕБЕЗ! Бәйрәм белән, дөнья!

В Казанский кремль можно попасть через ворота в Спасской башне, возведенной в 16 веке в том месте, где Иван Грозный воткнул в землю свой боевой стяг после взятия Казани.

После пожаров в 17 и 18 веках башню реконструировали, на мощном четверике надстроили кирпичные восьмерики двух дополнительных ярусов и шатровую крышу, украшенные богатым декором и установили часы с курантами необычной конструкции — стрелка стояла неподвижно, а циферблат вращался. Механизм был большим и тяжелым, сейчас его заменили на электронно-механическое устройство привычного дизайна.

Когда бьют куранты, включается светомузыкальная установка «Малиновый звон». Красные прожекторы вспыхивают и медленно гаснут по мере нарастания и затухания звука. Вечером это выглядит необычайно эффектно. Белые стены башни — еще и прекрасный экран для праздничных световых шоу, весьма популярных в Казани.

Сөембикә манарасы татар халкының иң кадерле, иң газиз тарихи истәлеге. Халкыбыз аның турында гасырлар буенча риваять-легендалар, җыр-бәетләр тудырган. Сөембикә манарасы тагын серле манара дип тә атала. Бу манара белән бәйле бер легенда бар:
«Сөембикә бик матур, гүзәл һәм акыллы ханбикә була. Явыз Иван аны ошата һәм Казанга илчеләрен җибәреп, Сөембикәгә үзенә кияүгә чыгарга тәкъдим итә. Ләкин Сөембикә ризалык бирми. Шуннан Явыз Иван зур гаскәр жыеп, Казанны чолгап ала. Сөембикә аңа кияүгә чыгарга риза була. Һәм жиде көндә Казанда иң биек манара төзергә куша. Явыз Иван җиде көндә манараны төзетеп бетерә. Шаулап-гөрләп туй башлана. Сөембикә манарага менәргә, шәһәр, казанлылар белән саубуллашырга дип рөхсәт сорый. Манараның иң өске катына менгәч, Сөембикәнең йөрәге дулкынланып китә. Аның һич тә моннан, туган булып өлгергән шәһәреннән китәсе килми. Сөембикә шулай итеп манарадан ташлана».
Э сез Сөембикә турында нилэр белэсез?

Укытучы! Ә кем сон ул? Укытучы - сабыйны кулыннан тотып белем дөньясына алып керүче , барлык һөнәрләргә юл ачучы кеше ул. Киләчәктә нинди генә биеклекләргә ирешсәк тә, уңышларыбызның башында укытучыбыз тора.
Укытучы хезмәте - авыр да, жаваплы да, шул ук вакытта кызыклы да. Гомерен балаларга багышлаган, аларны киләчәк тормышка әзерләүгә алынган, шушы мактаулы эшкә бар күнелен, йөрәк җылысын салган, тынгысыз, көчле рухлы кеше генә мөгаллим була ала.
Яраткан укытучыларыбызга хэр шэхэрдэ хэйкэл булырга тиеш дип саныйм мин. Мэркэзебез Казанда хэрби укытучыларга хэйкэл бар, лэкин килэчэктэ беренче укытучыга да хэйкэл барлыкка килер дигән телэктэ калам.

Үзебезнең яраткан Татарстан республикасының барлыкка килү тарихын, дин һәм татар халкының гореф-гадәтләрен тасвирлый торган музейга барасыгыз килэме?

Алайсам сезгэ - Татар халкы һәм Татарстан Республикасы дәүләтчелеге тарихы музеена барырга киңәш итэм. Ул «Казан Кирмәне» музей-тыюлыгының бүлекчәсе, Кирмәннең иң борынгы өлешендә – элеккеге Сарай чиркәве бинасында урнашкан.
Музей экспозициясе 2000 елдан артык чорны үз эченә ала һәм татар халкы, ата-бабаларыбызның матди, рухи мәдәнияте предметлары белән таныштыра.

Экспозициядә Казан ханнары тәхете, Казанның меңъеллык тарихын раслаучы X гасыр чех тәңкәсе, XVI гасыр татарларының гарәп графикасы белән башкарылган язма үрнәкләре һәм башка уникаль экспонатларны курергэ мөмкин.

Благовещение соборы тарихы музее – «Казан Кирмәне» музей-тыюлыгының бүлекчәсе. Ул Благовещение соборы янында урнашкан.

Музейда XVI гасырдан башлап безнең көннәргә кадәр Благовещение соборының тарихы белән танышырга була.

Музей экспозициясендә XVI–XX гасырлар православие китаплары, иконалар, Казан һәм Свияжск Гуриясенең беренче архиепискобы таяклары, 1767 елда казанлыларның Екатерина ІІ бүләк иткән карета моделе һәм башкалар тәкъдим ителә. Музейда даими рәвештә таныштыру һәм тематик экскурсияләр, мастер-класслар, квестлар, викториналар һәм төрле яшь категорияләренә исәпләнгән башка мәдәни-белем бирү программалары үткәрелә.

Памятник зодчим казанского Кремля в сквере южнее Благовещенского собора по-своему уникален — так же, как уникален и сам Казанский Кремль.
Задумана композиция была в 2001 году авторской группой, состоящей из скульпторов А.В.Головачева, В.А.Демченко и архитектора Р.М.Забирова, как памятник зодчим разных эпох и национальностей, работавших в Кремле и своим талантом и трудом создавших этот уникальный архитектурный комплекс. Постройки сохранились в основном в виде археологических остатков этих грандиозных по тем временам сооружений — стен, башен, дворцов, мечетей, мавзолеев. После взятия Казани Иваном Грозным Казанский Кремль активно застраивался русскими зодчими, в сложившейся планировочной структуре. Плоды их творчества разных веков мы можем наблюдать сегодня. Уникальность результата труда зодчих разных эпох, культур и национальностей отмечена на международном уровне. Комитетом Всемирного наследия ЮНЕСКО Казанский Кремль в 2000 году признан объектом Всемирного культурного наследия.