Минем тугры дустым.

                             Мин этемне яратам,

                             Кон дэ тэмле ашатам

                              Ул мина рэхмэт эйтэ,

                              Койрыкларын селкетэ

   Узган ел жэй коне иртэн торып тышка чыктым. Кояш кызганмыйча нурларын чэчэ, кыздыра.Кинэт мин ниндидер ят тавыш ишеттем. Як-ягыма карандым, бернэрсэ дэ куренми. Баксан, ишек артына ук качып кочек утыра. Этем калтранып минем кузгэ карый. Э мин эчемдэге соенечне кая куярга белмим. Кочекне кулыма алдым, ана сот бирдем. Экренлэп без Актырнаккаем белэн дуслашып киттек. Кич житкэч тэ бик телэми генэ аерылыштык. Шул коннэн ул минем аерылгсыз дустыма эверелде. Кибеткэ дэ бергэ бардык, бакчада тутэллэр утаганда да мине ялгыз калдырмады. Кышлар житкэч, таулар шудык. Ойгэ кайтканда, минем чананы Актырнагым алып кайтты. Укулар башлангач, ял коннэрен туземсезлек белэн котеп алам. Э минем дурт аяклы тугры дускаем, соенечен тыя алмыйча, яныма иогерэ. Анын белэн узган вакыт бик рэхэт!