9 мая мы с мамой приняли участие в акции "Бессмертный полк".

Видео 1

7 мая мы с двойняшками Шагиевыми Эмиром и Элизой гуляли вместе.

Сугыш... Нинди авыр сүз бу. Бу сүздә күпме түгелгән күз яше, кан, вакытсыз өзелгән гомерләр.... Бу сүз күпме кешенең йөрәгендә авыр яра калдырган. Күпме кешеләр якты киләчәк өчен җаннарын да кызганмаган. Халкыбыз Бөек жиңүне күп югалтулар бәрабәренә яулап алган.

Без боларның барысын да укып, ишетеп, зәңгәр экраннарыбыз аша күрәбез . Ә сугышта катнашучыларның ниләр кичергәнен күз алдына китерү дә куркыныч бит.

Минем дәү әтиемнең әтисе Шәрәфетдинов Сәләхетдин дә 1941 елның 2 июнендә сугышка китеп бара. Ул китү белән 15 июнь конне дәү әтием дөньяга килә.

Бабаем киткәч нибары бер хат юллый: «Исән чыгып булмас, ахры...», – дип өзгәләнеп яза ул. Шул көннән башлап, бернинди хәбәре дә килми, хәбәрсез югала. Шулай итеп тормыш тулысынча дәү әбиемә кала. Берсеннән-берсе нәни 2 бала (дәу әтиемнең 4 яшьлек абыйсы да була) белән тол кала. Авырлыклар белән булса да дәү әбием балаларын үстерә , тормышлы итә.

Сугыш эзсез узмаган. Инде минем шул чорда үскән дәү әтием дә, дәү әнием дә юк . Аларның гомерләре кыска булган. Мин хатирәләр сорап калырга өлгермәдем.

Тик шулай да, уйлана торгач, мин авылыбызды яшэп ятучы бердэн бер сугыш ветераны Мөлеков Котдус бабай янына сугылырга булдым. Сугыш сүзен ишетүгә ул: «Әй, кызым, Сугыш ул− тетерәндергеч исем, явыз исем, үзе үткән юлда күпме бушлык, күпме хәсрәт-кайгы китерде», − дип куйды. Аңа үткәннәрен искә алып сөйләү бик авыр булды. Чөнки бөтен үткәнне искә алырга кирәк, ди ул: күпме шәһәр, авылларның юкка чыгуы, иптәшләренең күз алдында үлеме.

Мөлеков Котдус бабай 1927 елның 10 маенда Аксу авылында дөньяга килә. 17 яшьлек яшь егет булса да, 1944 елда аны да сугышка чакырып алалар. Үзләре белән бик кирәкле җылы киемнәрне генә алырга кушалар. Аларны иң элек Ульян өлкәсенә кыска курсларга, аннан Германия ягына озаталар.

«Фашистлар безгә каршы бик куәтле ут ачуларына карамастан, аларга каршы торырга барлык көчебезне тоттык, җиңәргә омтылдык. Ләкин без командирыбыз Черноховскийны саклап кала алмадык. Ә мин могҗиза белән генә исән калдым. Минем аягым каты яраланып, госпитальгә озатканнар. Анда инде миңа операция ясаганнар. Бу көннәрдән соң озакламый Җинү көнен каршы алдык», −диде ул күзләреннән тамган яшьләрен сөртеп.

Котдус бабай Бөек Ватан сугышында «Германияне җиңгән өчен» II дәрәҗә орден белән бүләкләнә.


Мин Котдус бабайның сөйләгәннәреннән соң уйга чумдым. И, Ходаем! Без нинди рәхәт, матур, тыныч тормышта яшибез икән. Әгәр без тыныч, матур өйләрдә, тату гаиләдә яшибез, иркен мәктәпләрдә укыйбыз икән, белегез − бу җирдә безнең матур яшәвебез өчен меңләгән солдатның каны, әбиләребезнең ачы тире түгелгән. Бу яшьлекнең кадерен, тормышның ямен белеп яшик, дуслар! Без, бүгенге көн балалары, бүгенге матур тормышта, тыныч күк астында, әти- әниләребезнең җылы кочагында гомер кичерәбез. Безнең балачак − бәхетле балачак

Бу тынычлыкны яулап алып биргән ветераннарга, сугыш чоры балаларына, тыл ветераннарына безнең рәхмәтебез чиксез. Сезнең батыр хезмәтегезне һичкайчан онытмабыз. Сезгә лаеклы алмаш булып үсәрбез.

Без кайтырбыз диеп киткән юлдан
Китсәләр дә, күбесе кайтмады.
Алар өчен бары җилләр генә
Ачып-ябып йөри капканы.
Бөек Җиңүнең 72 еллыгын бәйрәм иткәндә, без хәзерге буын вәкилләре Бөек Ватан сугышы ветераннарына бурычлы. Җиңү көне безнең өчен һәрвакыт “Сагышлы күз яшьләренә чыланган якты бәйрәм” булды һәм киләчәктә дә шулай булып калыр. Безнен авылда бары бер генэ ветераныбыз калды. Ул Котдус бабай. Без ана мэктэп укучылары тарафыннан оештырылган концертыбызы курсэттек.

"Тукай туган көн"

26 апрель – яраткан шагыйребез Габдулла Тукайның туган көненэ авылыбыз мэдэният йортында шагыйрьнең әсәрләре жырлары буенча кичэ үткәрелде. Анда без шагыйрьнең шигырьләрен сәнгатьле итеп сөйләп, сойлэнгэ шигырьлэргэ урыннар билгелэнде. Һэм кичэ азагында дипломнар белэн булэклэндек.

Сегодня наша семья приняла участие в акции "Бессмертный полк".Тысячи людей пришли почтить память павших на Великой Отечественной войне .Всё было торжественно и очень трогательно. Поздравляю всех с Днём Победы!

Сегодня с мамой и двоюродной сестрой я впервые участвовала в акции "Бессмертный полк". Мы несли портреты трёх братьев моего деда. Мубарак Хадиев пропал без вести в Крыму, Габтульбар Хадиев воевал на Дальнем Востоке, Хайдар Хадиев восстанавливал Сталинград из руин после его освобождения. Я очень горжусь своими родственниками и благодарна им за победу. Вечная им слава!

Роберт Рождественский

Помните! Через века, через года,- помните!
О тех, кто уже не придет никогда,- помните!
Не плачьте! В горле сдержите стоны, горькие стоны.
Памяти павших будьте достойны! Вечно достойны!
Хлебом и песней, мечтой и стихами, жизнью просторной,
Каждой секундой, каждым дыханьем будьте достойны!

Люди! Покуда сердца стучатся,- помните!
Какою ценой завоевано счастье,- пожалуйста, помните!
Песню свою отправляя в полет,- помните!
О тех, кто уже никогда не споет,- помните!
Детям своим расскажите о них, чтоб запомнили!
Детям детей расскажите о них, чтобы тоже запомнили!

Во все времена бессмертной Земли помните!
К мерцающим звездам ведя корабли,- о погибших помните!
Встречайте трепетную весну, люди Земли.
Убейте войну, прокляните войну, люди Земли!
Мечту пронесите через года и жизнью наполните!..
Но о тех, кто уже не придет никогда,- заклинаю,- помните!

Уже в третий раз принимала участие в шествии "Бессмертного полка". Мой прадедушка, Николай Александрович Артемьев служил водителем грузовика, на котором возил боеприпасы. Он сражался на курской дуге, был ранен, но его вылечили и он остался жив. После Победы вернулся домой, работал в колхозе водителем. Был награжден орденом и медалью.

...Этот день Победы

Порохом пропах.

Это праздник

С сединою на висках.

Это радость

Со слезами на глазах...


Вряд ли найдется человек, чье сердце не сжималось бы при звуках этой известной песни. Ни одного человека, человека, имеющего чуткое сердце и живую душу, не может оставить равнодушным этот великий день — День Победы.

Память о предках — не только исторических, но и непосредственных представителях наших семей — составляет главное богатство нашей души.
Ученики нашей школы подготовили вот такие транспаранты с фотографиями своих прадедушек и прабабушек и вышли сегодня на парад, посвященный празднованию Дня Победы. В нашей семье бережно хранят и передают память о событиях Великой Отечественной войны. Наши прадеды воевали и дожили до этого счастливого мая 1945 года. К сожалению, сейчас их уже нет в живых, но сохранились письма, воспоминания, фотографии, награды. Я подготовил транспарант с фотографией своего прадеда Афанасьева Степана Яковлевича. Помимо Великой отечественной войны, он воевал еще на русско-японской, и вернулся оттуда живым. Он прожил долгую жизнь вместе со своей супругой Афанасьевой Ольгой Михайловной, у них родилось 10 детей и умер в 1993 году в возрасте 83 лет.У них очень много внуков и правнуков.

Память об ушедших священна: «Под каждой могильной плитой — мировая история», как говорил Христиа́н Иога́нн Ге́нрих Ге́йне — немецкий поэт, публицист и критик.

А День Победы всегда будет оставаться великим днем, единственным праздником, который встречают с радостным замиранием сердца и одновременно — со слезами на глазах.