Театр – изге гамәлләр сарае булса, сәхнә аның таҗы. Театр – кеше күңеленә иң якын сәнгать төредер, мөгаен. Ул кешене, бар гамен оныттырып, сәхнә дөньясына тартып кертә, уйландыра да, моңландыра да, көлдерә дә, елата да, җырлата да, юата да... Ә иң мөһиме: театр игелекле булырга өнди. Театрга гаять зур миссия йөкләнгән – уен аша тәрбияләү. Татар өчен театр – тамаша гына да түгел, ул аның тарихын да, язмышын да, үз эченә алган уникаль күренеш. Тормышыбызны аңлау, белү өчен, безгә нибары әдәби әсәрләргә анализ ясарга өйрәнәсе генә бар бит. Нәтиҗәне автор чыгарып бетерми, безгә уйланырга куша. Күп мәртәбә укылган пьесаларның, экиятлэрнен тирәндәрәк яткан мәгънәләрен эзләп укысак, бөтенләй башка дөнья ачачакбыз. Яшәү хаҗәтләре кешедә мәгълүм бер максат, ният уята да, аңарда уй-фикер туып, шуны бүтәннәргә җиткерү ихтыяҗы барлыкка килә. Шулай итеп аралашу башланып китә.
Безнен мэктэбебездэ дэ тетр атналыгы башланып китте. хэр сыйныф экияти тамаша, эсэрлэрдэн озеклэр курсэтэлэр. театыр атналыгын безнен сыйныф, икенче сыйныфлар белэн берлектэ "Исламнын серле тоше" дип исемлэнгэн экияти тамаша курсэттек.
http://diary-culture.ru/users/SAlina2008/photos/public3260.html -39 ФОТО